BİR NİSAN BULUTU SERENCAMI

Pür telaş caddeler...
Önce, ellerini görüyorum zambaklar açıyor.
Kristal bir gemi yol alıyor hayalin sularında.
Kuğular kıskanıyor,
Hayalimden sen geçerken zarafeti.
En çok ben kıskanıyorum her şeyden seni.
Bir elif güzelliği yağmur oluyor.
Hayalimde hayalin inceliyor,
Cadde baştanbaşa güzellik soluyor…
Lambaların alevi öksüz.
Köksüz ağaçları gibi sallanıyor ışıklar.

Sonra, ilk içtiğim çayda tadını alıyorum gizemiyin,
Siyah beyaz bir fotoğrafta kayboluyorum.
En egzotik iklimlere yelken açıyor ruhum.
Nisan bulutu güzelliğinle gülüyorsun,
Çocukluğumdan kalma,
Bir bıçak kesiği gibi acıtıyorsun yüreğimi.


Derviş sopasını fırlatıyor uzaklara.
Hırkasına bürünüp yola çıkyor.
Şehrin üstünden bulutlar geçiyor,
Bir lokma bir hırka.
Ben aynı yerde kalıyorum.
Güvercinler hu çekerken,
Gözlerini düşünüyorum.
Elifin peşine bir h takıyorum.
Gün ahımı alıyor zevale eriyor…
En kısa dem akşam,
Ezan sesinde iniyor denizlerime.
Gece şehrin omuzlarına pelerin.
Ben bir hayali seviyorum ince narin.
Bıçak bıçak ışıyor gözlerin.
Bir kıyısına iliştiriyorum yüreğimi güzelliğinin.
Günüm senle başlayıp senle bitiyor,
Yalnız güller emsalin.
Önce, elllerini görüyorum...


Ankara,13.01.2010
İbrahim KİLİK