KARANFİL AĞITI

Katre katre düşüyor karanfil rengi suya.
Hasret gözler gecede bir nefeslik uykuya.
Sabır çiçeği solup kan oluyor damarda.
Karanfil lâl rengine dönüyor masallarda.

Sonra bir dev geliyor tutsağı bir güzel kız.
Devin aklında açlık, kızsa doğuştan bahtsız.
Ağlıyor gözyaşları kan renkli lâldan farksız.
Terk ediyor cihanı, taptaze ve zamansız.

Karanfiller kaplıyor mezarının üstünü.
Çekiyor ciğerine karanfil tütsüsünü.
Aralıyor yıldızlar nurdan som örtüsünü.
Melekler de dinliyor bu hüzün öyküsünü.





Ankara,28.02.2008