BİR NİSAN AKŞAMI

Erguvanlar batan güneşe gülümsüyor.
Anlatıyor İstanbul’u bakışların.
Bir katre istanbul düşüyor gözlerinden.
Düşüyorum kaldırımlara ben.
Hisarlar mağrur,
Kız Kulesi nazlı bir kuğu.
Rivayet değil,
Kıskanıyor İstanbul seni.
Ben ikiniz için yanıyorum.
Nisan hep böyle anlarda geliyor.

Tam tutuşurken yüreğimin ucu.
Çıkıp geliyorsun,
Nedim’in bir gazelinden.
İncecik dal misali.
Yanağında ben.
Zambak beyazı ellerin.
Adımların narin.
Kaldırımlar sarhoş.
İstanbul’la sen baharı,
Ben hazanı yaşıyorum.

Bir nisan sağanağında ıslanıyorum.
Islak saçlarını soluyorum.
Ciğerlerime doluyorsun.
Eski bir minyatürden çıkıp geliyorsun.
Edalı bir ceylan,
İncecik bir dal.
Lâl görenler.
Adımların narin.
Ayaklarına düşüyor yüreğim.
Kaldırımlara ben düşüyorum.
Sen İstanbul’la nisanı yaşıyorsun,
Ben hazanı yaşıyorum.
24.09.2008

İbrahim Kilik