BİR YALNIZLIK BESTESİ

Kararır yokluğunda şehrin tüm ışıkları.
Akan Aateşten bir ırmak yalnızlık içimde.

Bir misal ver denilse efsane güzelliğe.
Anlatılan sensindir muhtevada biçimde.

Söndür yalnızlığımı yağmur ol gülüşünle.
Gözlerin aşk pınarı içerim bir içimde.

Bu şehrin bulvarları senin izini taşır.
Yüreğim gözlerinin sevda gizini taşır.

Vitrinlerden gözlerin yıldız yıldız göz eder.
Gel al yalnızlığımı vuslat dağından aşır.

Senden ışıklar bekler içimdeki yalnızlık.
Sen ışırsan dinecek yüreğimde ıssızlık.

Sararır sonbaharda hasret yüklü yapraklar.
Ancak senin gülüşün cümle hüznümü paklar.

Yalnızlığın bestesi sessiz sedasız bir şey.
Sanki yağmur sesinde bestelenen içli ney.

İçimde kol atarken firak sarmaşıkları.
Kararır yokluğunda şehrin tüm ışıkları.

Döner dururum sensiz yalnızlık girdabında.
Bu sıkıntılı hali say dilekçe babında.

Işıt karanlığımı erguvan bakışınla.
İstersen kül et beni vuslatta yakışınla.

Gelişinle idama mahkum et yalnızlığı.
Ebedi sona ersin artık hükümranlığı.
Ankara,11.01.2010
İBRAHİM KİLİK